Werner Bastians Gedicht zur 750-Jahr-Feier von Odenhausen

Werner Bastian

Ois Dörfche hot Gebordsdoag


Ois Dörfche hot Gebordsdoag heut,
wos ois all ganz besonnersch freut.

Seit doch schun 750 Juhrn,
die Mensche häi ganz gerne wuhn.

Die Zeit hot vieles fort gespeult,
doch manches aach erhale
un goar naut kann fir ewich sei,
hätts noch so lang gehale.

Vieles wurd aach hi geschriewwe
un doch is naut devo gebliewwe.

Sich am längst hot gehale,
das woas mir horre vo ois Ale.

So hu mir ach däi Sproch gelernt,
däi mir em Dorf häi schwätze.
Das lernt mer en de Schule net,
das lernt mer nur beim schwätze.

Doch irgendwann, dann fing das oh
Un viele Leu däi glabte droh,
die Kean, däi wern jetz schlauer,
wann se nau mie schwätze wäi en Bauer.

Wanns 50 Juhr so weirer gitt,
häi kaum noch eener platt verstitt

Doch noch es Zeit sich zou besean
Schwetzt wierre platt met oisern Kean.

Nur wann mir ois Platt ach weirer geawwe,
dann wird däi Sproch noch lang häi leawe.

Un wann dann häi en 50 Juhr,
mol wierre ener stitt
un drät en Platt sei Reime vier,
es jeder aach verstitt.